Vreselijk! Dat is de eerste gedachte die bij me op komt als ik mezelf hoor praten in het interview dat ik onlangs heb gegeven. Die stem! Dat beetje bekakte, vertrouwde maar toch weer niet bekende stemgeluid dat ik hoor als ik de podcast beluister. En dan komt-ie ook nog eens op YouTube met beeld erbij! Ik voel de neiging om mijn interviewster te bellen en te zeggen dat ze maar iemand anders moet uitnodigen. Iemand met een leukere stem, met een interessanter verhaal, met … nou ja, alles als ìk het maar niet ben.

Je eigen stem terug horen

Hoe vind jij dat? Je eigen stem terug horen? Iedereen die ik het vraag, zegt mij dat ze dat vreselijk vinden. Dus ik ben niet de enige, merk ik. Maar hoe komt dat nou?

Als je praat weerkaatst jouw stemgeluid in je hoofd. De trillingen die van binnen komen klinken over het algemeen dieper en lager. Hierdoor klinkt je stem dieper en voller. En als je dan je eigen stem hoort op een opname, ontbreekt die weerkaatsing. En dan hoor je dus wat alle anderen horen als jij praat. Dat klinkt een stuk schriller en hoger. En dat is even wennen!

Oud

En dan denk ik weer even aan het leuke gesprek dat ik had met de interviewster, ondernemerscoach Lieve Vriezen, en word ik mij weer even bewust van mijn oude gedragspatroon: ‘Hou jij nu maar je mond Ellen want wie zit er nou op jou te wachten? Dat wordt hiermee dus weer even getriggerd. En alleen maar even liefdevol ruimte geven hieraan, maakt me weer rustig.

Plek

Die stem? Die beetje bekakte (je hebt Wassenaarse roots of niet 😉) maar heldere en soms ook fijne stem, die hoort bij mij. En onder ander daarmee begeleid ik mensen die willen gaan staan. Mensen die hun plek willen innemen in hun werk, in hun leven. En heb ik zo maar een hartstikke mooi gesprek met Lieve over ons prachtige coachvak.

Luister ‘m via deze link!