Ondertussen in mijn coachpraktijk…

Ze komt binnen en zet haar tas op de grond. Terwijl ze gaat zitten vertelt ze dat ze, onhandige sukkel die ze is, haar mobiel heeft laten vallen. En nu zit er een barstje in het scherm. Ze zucht, ze is ook altijd zo klunzig. Ik luister naar haar verhaal en het valt me op hoe vaak ze zichzelf genadeloos bekritiseert. In 5 minuten is ze achtereenvolgens een onhandige sukkel, een kluns, en en-passant komt ook nog even aan bod dat ze op dieet moet (‘wie is die enorme walrus in de spiegel’, haar woorden). En als ze dan vervolgens zichzelf nog eens verbaal geselt omdat ze – ‘oh muts dat je bent’ – haar mobiel niet op stil heeft gezet, vind ik het wel genoeg.

‘Heb je wel in de gaten hoe meedogenloos hard en kritisch je bent naar jezelf?! Hoe zou een vriendin het vinden als je haar zo toespreekt?’ Ze kijkt me aan en doet haar mond open om wat te zeggen. Maar doet ‘m direct weer dicht want, zo vertelt ze later, de tekst die vooraan in haar mond lag was “Oh echt, dat is ook stom van me”.

Nu heeft iedereen wel eens kritiek op zichzelf en soms kan dit helpen om je net even dat zetje te geven dat je nodig hebt om een volgende stap te zetten. Maar vaak is zelfkritiek weinig functioneel en nog vaker belemmerend. Door zo negatief en streng te zijn voor jezelf, maak je jezelf steeds heel klein. En daarmee creëer je een leven voor jezelf waarin het nooit goed genoeg is. En je vaak met een ontevreden gevoel de dag afsluit, terwijl je eigenlijk niet precies weet waar dat door komt.

Mijn client is aan de hand van een aantal opdrachten die ik haar meegaf eens goed aan de slag gegaan hiermee. Want zo’n vriendin! Nee, die wil ze niet meer zijn!

Klinkt dit bekend? Ben jij ook zo’n “fijne vriendin” voor je zelf? Neem dan eens een moment voor jezelf om hier eens over na te denken. En wil je een keer hierover sparren? Een kennismakingsgesprek is altijd kosteloos.